 |
Boven: Anky van Grunsven met Salinero
|
Boven: Anky van Grunsven met Salinero
door Hans Huiberts
(eerste versie in 2012, update in 2024)
Veel niet-Olympische sporten willen er wel graag bij horen, want meedoen aan de Olympische Spelen geeft status, publiciteit en kan groei en geld opleveren. Geldt dat ook voor de draf- en rensport? Het antwoord is NEE en dat komt doordat er een duidelijk verschil is tussen de draf- en rensport enerzijds en andere hippische sporten anderzijds. De draf- en rensport is een sport tussen paarden en het maakt weinig uit wie erachter zit of erop, want het paard wint. Draf- en rensport is daarom de enige echte paardensport. De Olympische sporten zijn mensensporten en de ereschavotten zijn niet gebouwd om paarden op te huldigen.
De verschillen
Anky van Grunsven werd driemaal achtereen Olympisch Kampioene, tweemaal met Bonfire en de laatste maal in 2008 met Salinero. Met laatstgenoemde werd ze in 2012 zesde in Londen. Dat is in de draf- en rensport niet mogelijk, want daar worden de paarden kampioen. De rijder is min of meer bijzaak en het paard kan kampioen worden met verschillende rijders. De draf- en rensport is dus eigenlijk de echte paardensport, de andere hippische sporten zijn ruitersport of mensport of sport met paarden. Dit zie je terug in de uitslagen. Rennen en draverijen worden gewonnen door het paard met tussen haakjes daarachter de rijder. In de ruitersport is dat precies andersom. Het gebeurt wel in de hippische sport dat sommige paarden populair worden. Die van Anky zijn genoegzaam bekend en na Totilas hadden we met Parzival weer een paard van uitzonderlijke klasse. Maar de ruiters krijgen de titel, de krans en de medaille.
De Nederlandse harddraver Quicksilver S is wereldrecordhouder met 142 gewonnen koersen. Met dit paard hebben misschien wel 8 verschillende pikeurs gewonnen, waarvan we er nog twee weten te noemen: Jan Wagenaar senior en junior. Quick won vier Gouden Zwepen, drie met junior en één met senior, maar dat had ook andersom kunnen zijn. Maakt niet uit, want in de drafsport wint het paard.
De echte paardensport
Bij de draf- en rensport komt er alleen veel publiek naar de baan als er beroemde paarden lopen. Voor de Prix d'Amerique (drafsport) en de Prix de l'Arc de Triomphe (rensport) in Parijs komen jaarlijks rond de 40.000 bezoekers naar de renbaan. Veel van de toppaarden hebben dan hun eigen fanclub meegenomen, met spandoeken, petjes, stalkleuren, etc. Hetzelfde geldt voor de belangrijkste koers van Scandinavië, de Elitloppet in Stockholm. Op doordeweekse dagen zie je dezelfde pikeurs/jockeys rijden, en komt er bijna niemand kijken. Nooit kwamen er meer bezoekers op de drafbaan van Hilversum dan toen "de vliegende Friezin" Action Skoatter startte in de Prijs der Giganten. En nog niet zo lang geleden trokken de internationale cracks Bold Eagle en Timoko hele menigtes naar Wolvega. De echte liefhebbers komen voor onze toppaarden. De rijders zijn van minder belang. In het buitenland wordt veel gebruik gemaakt van zogenaamde "catch-drivers", kleine lichtgebouwde pikeurs, die zich verhuren om paarden in de koers te rijden. Met een goede instructie van de trainer is dat niet zo moeilijk, Ze doen vaak mee in alle koersen van een meeting. Dat is hun beroep. In ons land zijn er zelfs draverijen voor "gelegenheidsrijders", mensen zonder ervaring in de koers, zoals studenten, hoefsmeden of stalmedewerkers. Soms is er bij de professionals op het laatste moment nog een rijderswisseling. Dat kan in de andere hippische sporten helemaal niet. Kon Anky van Grunsven op het laatste moment worden vervangen wegens ziekte? Stel je dat eens voor, en dan Bonfire of Salinero laten meedoen met bijvoorbeeld Edward Gal of een Duitse rijder?
Belangenverstrengeling
In de draf- en rensport gaat het in de eerste plaats om de paarden en bij elk paard hoort een groep mensen: de rijder, de trainer, de eigenaar en de fokker, die allemaal meedelen in de gewonnen prijzengelden en in de roem. Na een koers worden deze mensen geïnterviewd en gehuldigd, maar het winnende paard loopt de ereronde. Doordat naast het prijzengeld voor de eigenaren, ook fokpremies worden uitgekeerd aan de fokkers, hebben deze direct belang in de uitslagen van de races. Ook de wedders, die geld inzetten op koerspaarden, worden daar via hun spel een beetje de tijdelijke mede-eigenaar van. Ook de verzorger, de hoefsmid, de dierenarts, de leverancier van het voer en de familie van de direct betrokkenen volgen met speciale belangstelling de verrichtingen van "hun" paard. Zo heeft elk koerspaard in zijn kielzog een grote groep mensen, die allemaal willen dat hun paard wint, ongeacht wie erop of erachter zit. Als het paard wordt verkocht verandert de groep mensen achter het paard meestal volledig, behalve de fokker. Die verandert nooit en hij behoudt het recht op de fokpremies.
Olympische gedachte
In de draf- en rensport zegt men "Kijk eens wat een goed paard ik heb (gefokt)" en in de ruitersport "Kijk eens hoe goed ik kan rijden" en "Kijk eens hoe goed ik mijn paard heb afgericht". Voor dat rijden heb je natuurlijk wel een goed paard nodig. De ruitersport is wat dat betreft het beste vergelijkbaar met de autosport. Ook bij deze sport maken de auto's wel het verschil, maar geven de coureurs de doorslag. De autosport zou een Olympische sport kunnen worden, maar dan zonder merken. Alle coureurs in precies dezelfde auto. Een Olympisch kampioenschap der pikeurs zou ook nog wel kunnen, maar dan met robot-paarden of als computerspel, waarbij ze op een namaaksulky achter een robot of achter de computer zitten. Maar is dat wat we willen? Nee, dan maar geen Olympische sport. Laat bij ons de paarden maar winnen. Zo is het ooit begonnen en zo zal het altijd blijven. Het paard op de eerste plaats!
 |
Boven: Met de oortjes naar voren en met gemak wint de Frans-Nederlandse hengst Timoko
in 2017 de Elitloppet in Stockholm met een eerste prijs van een half miljoen Euro!
Totaal won deze hengst in zijn 9 jaar durende carrière ruim 5 miljoen Euro! Hij deed
dat met op de sulky eerst zijn trainer Richard Westerink, daarna de Belg Jos Verbeeck en
tenslotte in de laatste jaren de Zweedse toppikeur Björn Goop (op de foto).
Timoko was een fenomeen, heel beroemd in heel Europa!
Overal trok hij "volle zalen".
Op de website van het NDR-Archief heeft Timoko zijn eigen pagina in de Hall of Fame.
Voor het hele levensverhaal van Timoko, zijn complete carrière, zijn thuissituatie,
zijn Fokkersoog, zijn broers en zussen, zijn nageslacht, zijn fokkers/eigenaren,
hun jongensdromen, plus 6 video's en 260 foto's:
Click HIER
 |
Boven: De fanclub van Timoko op de tribune van Vincennes.
Zij kwamen met bussen vol vanuit zijn thuisbasis, onder Bordeaux.
Links staat de burgemeester van het dorp, op stelten.
Ook in Nederland had de hengst een grote schare fans,
dat bleek toen hij voor zijn afscheid naar Wolvega kwam.
Om dit artikel op uw telefoon te lezen:
Scan deze QR-code:
© Copyright Fokkersvereniging 2024